Otuken
Şehadet tarihi: 14 Mayıs 1999
1979 Elbistan doğumlu olup, Elbistan Mükremin Halil Lisesinde son sınıf öğrencisiydi. Okul dışında 80 ila 100 kadar solcu militanın saldırısına uğrayarak, aldığı bıçak darbeleriyle olay yerinde şehid oldu. Olay anında yanında bulunan Hakan Alagöz ve dört arkadaşı da ağır yaralandı. Efendiliği, dürüstlüğü ve çalışkanlığıyla tanınan ve sevilen Ülküdaşımızın hunharca katli, başta ailesi olmak üzere bütün Ülkücü camiayı, okul arkadaşlarını ve öğretmenlerini yasa boğdu.
Mehmet Polat’ı şehid eden kaatil yakalanarak, isminin ‘Tuncay Cimikoğlu’ olduğu açıklandı. Cenaze namazı aynı gün kılınarak, binlerce vatandaşın katıldığı bir törenle Türkköyü Mezarlığı’na defnedildi… Bilahare doğan kardeşine şehidimizin ismi verildi. Ruhu şad olsun.
Bahtiyar ASLAN’dan Şehidimiz Mehmet Polat için bir Mersiye:
MERSİYE BERÂY-I ŞEHÂDET-İ MEHMET
-Mehmet Polat’ın ruhu için-
I
Nice ki bir kahpe rüzgar nev-civânım alıp gitti
Yağız yanım yerde koydu özge cânım alıp gitti
Ferhat gibi dağlar delip sular yetirmiştim amma
Bir âteş düştü sulara gülistânım alıp gitti
Cânıma yâr bildim diye felek işitmiş düşmandan
Yüzün dahi göstermeden yâr-i cânım alıp gitti
Görmedim bir dem bulutlar böyle ağladığın bana
Ebr-i nîsân tûfan oldu hân ü mânım alıp gitti
Bir sarı şimşek yaladı kuşlar gibi kanadımı
Âşina olduğum ecel âşiyânım alıp gitti
Cümle yıldız kan yaş olup dökülse yeridir yere
Âteşim yaktı gökleri kehkeşânım alıp gitti
Nasıl kahretmezem şimdi kahrına kahpe feleğin
Kaht-ı ricâl devrânında kahramanım alıp gitti
Ağla gözüm Mehmedimi kara yere koydu felek
İlâhî ber-murat etme kan içmeye doydu felek
II
Felek bu ettiğin görse felekliğinden âr eder
Yükselir göklere âhım feleği târ ü mâr eder
Devr-i gülşeni soyunduk karalar giyindik bugün
Bilseler devr-i hazandır bülbüller âh ü zâr eder
Nicedir tövbe ettiğin bildim kaderin gülmeğe
Bir dem dahi gülmediğin her dem bana izhâr eder
Şöyle kara haberdir kim bulur yüreğimi darda
Karartır cümle eyyâmını bu dâr-ı dünyâm dâr eder
Derd-i devlet derd-i millet bir dem düşmedi dilimden
Derûnuma düşen âteş beni derde dûçâr eder
Vefâsızlığa ahdetmiş bir kerre dönmez sözünden
Denî dünyâ kahpeliğin döne döne inkâr eder
Ol tıfl-ı nâzenin için tırpanın savuran ecel
Gün döner hâk vâki olur nasılsa intihâr eder
Koyun beni toprağına yüz sürem ağlayam dostlar
Koyun beni bulut bulut karalar bağlayam dostlar
III
Devr-i hazân erişmiştir her dem gülistân ağlasın
Teşrifi terk etti bülbül hem gül-i handân ağlasın
Sünbüller saçların yolup hayli perişân ağlasın
Bir dahi böyle gül yetmez dövünüp bağbân ağlasın
Gök suyuna kan düşmüştür durmasın Ceyhân ağlasın
Durmasın söylen durmasın halk-ı Elbistân ağlasın
Yerde ummanlar ağlasın gökte kehkeşân ağlasın
Hem cümle ervâh ağlasın hem ehl-i zamân ağlasın
Cümle analar âşikâr babalar pinhân ağlasın
Yiğit yüzü görmez gayrı yıkılsın meydân ağlasın
Feryâdım sığmaz cihâna titresin âsmân ağlasın
Kerbelâya döndü dünya ol şâh-ı merdân ağlasın
Bu fitneye sebeb olan cümle yezidân ağlasın
İlâhî kanına giren yüzbin kerre kan ağlasın
Mah yüzün döndü ukbâya ocağıma âteş düştü
Melekler söylediler kim cennete bir güneş düştü
IV
İlâhî revâ mıdır kim Mehmedim türâb eyledin
Gönlümün ma’mûresin yıktın harâb eyledin
Şol mihmânlar konsa göçer ses vermezdim kimselere
Kara bağrım kırık bir saz hançeri mızrâb eyledin
Kan yaş olup iki gözüm ağladığım yetmedi mi
Hâk ile yeksân oluban nice ıztırâb eyledin
Hem dağ gibi kederleri revâ gördün eynimize
Hem kırdın iki kanadım bî-mecal bî-tâb eyledin
Şol murad atına bir dem binip uçmağı diledim
Ber-murad ettin feleği vücûdum rikâb eyledin
Zevâle döndürdün birden âfitâbım sönüp gitti
Dilerim kim Mehmedimi özge âfitâb eyledin
İlâhî hoş gör bu hâlim yürek mülkü yanmaktadır
Dü-cihân nûru Ahmedi Mehmede ahbâb eyledin
Rahmet edip yâ Rab ana merhametin tamam eyle
Şühedânın makâmını şehîdime makam eyle
Bahtiyar ASLAN